นวลฉวี ชื่อสะพานจากรักที่ผิดหวัง

สะพานนวลฉวี



(image from : http://wikimapia.org/1214773/th/%E0%B8%AA%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%AA%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%A5%E0%B8%89%E0%B8%A7%E0%B8%B5)

   
     เป็นชื่อของสะพานที่หลายๆคนรู้จักในชื่อ "สะพานนนทบุรี" ตนที่ผมรู้จักแรกๆมีคนเรียกแทนว่า "สะพานนวลฉวี" แน่นอนว่าคนที่ไม่คุ้นอย่างผมต้องสงสัยว่าชื่อก็เขียนบอกอยู่ว่า สะพานนนทบุรี และทำไมเรียก"สะพานนวลฉวี" พอลองหาข้อมูลดูก็รู้เลยว่าประวัติค่อนข้างน่าเศร้า ที่ชื่อสะพานต้องต้องแลกมาเพราะความรักที่ผิดหวัง

     ชื่อ"นวลฉวี"เป็นชื่อของพยาบาลท่านนึงชื่อ นวลฉวี เพรชรุ่ง เกิดวันที่ 13 ตุลาคม พศ.2475 เกิดที่อำเภอบ้านหมี่ จ.ลพบุรี เข้ามาเป็นนักเรียนพยาบาลที่ศิริราชพยาบาลและจบการศึกษาในปี 2497 จากนั้นได้มาทำงานที่โรงพยาบาลภูมิพล และย้ายมาทำงานโรงพยาบาลใกล้บ้าน จนปี 2501 ก็ได้ย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลยาสูบ ซึ่งเป็นการเริ่มเรื่องราวชีวิตรักของนวลฉวี


นวลฉวีและหมออธิป


     นวลฉวีพบรักกับหมดที่ชื่อ หมออธิป สุญาณเศรษฐกร เมื่อครั้งเดินทางไปเที่ยวภาคเหนือกับเพื่อน ๆ เพราะในขณะนั้น หมออธิปทำงานเป็นหมอที่จังหวัดลำปาง เมื่อระยะทางห่างกันหมออธิปจึงใช้จดหมายแทนความรู้สึกที่มีมาตลอด จนเวลาผ่านไปหมออธิปได้ย้ายมาที่กรุงเทพความรักของทั้งสองจึงเริ่มขึ้น แต่เหตุการณ์เหมือนจะดี ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ความรักต้องมีปัญหา "มือที่3" ด้วยเหตุผลที่ว่าหมออธิปมีหน้าตาค่อนข้างดีประกอบกับนิสัยค่อนข้างสุขม จึงมีผู้หญิงมาติดพันซึ่งก็ไม่ใช่คนไกล นางสาวสมบรูณ์ สืบสมานเพื่อนสมัยเด็กของหมอ เมื่อมีมือที่3เข้ามานวลฉวีก็เริ่มรู้สึกได้ และด้วยความหึงหวงจึงต้องใช้วิธีที่ตามติดตลอดไม่ว่าที่ทำงาน ที่บ้านจนไม่เป็นอันทำงาน อาจด้วยเหตุนี้หมออธิปจึงรู้สึกรำคาญขึ้นมา จึงตัดสินใจจดทะเบียนสมรสที่อำเภอยานนาวา วันที่ 11 มีนาคม 2502

     ต่อมาในวันที่ 17 มีนาคม 2502 หมออธิปได้ "จดทะเบียนซ้อน" กับนางสาวสมบรูณ์ ซึ่งเป็นการทำที่ผิดอย่างมาก ทำให้เกิดปัญหาของ นวลฉวีและสมบรูณ์ มีการไปหาเรื่องกันทั้งในโรงพยาบาลที่นวลฉวีทำงานและในมหาวิทยาลัยที่สมบรูณ์เรียนอยู่ จนหมออธิปขอให้ผูใหญ่ของโรงพยาบาลสั่งไม่ให้ทั้ง2คนเข้ามาในโรงพยาบาล

     ในเดือนพฤษภาคม 2502 นวลฉวีตัดสินใจบอกครอบครัวตัวเองว่าจะแต่งงานกับหมอ ครอบครัวเลยเชิญหมอมาเพื่อคุยกันแต่หมอไม่ทราบเรื่อง จนเกิดปํญหาขึ้นและตามมาเรื่อยๆ จากนั้นนวลฉวีได้ตัดสินใจเพื่อที่จะขนของไปอยู่กับหมออธิป แต่ก็โดนทางครอบครัวของหมอไม่ต้อนรับเพราะหมอก็ยังไม่รู้เลยว่าจะมาอยู่ เรื่องราวปัญหาต่างๆที่นวลฉวีพบมีการบันทึกลงในสมุดส่วนตัว ทั้งเรื่องโดนไล่ออกจากบ้าน และเรื่องที่โดนหมอทำร้ายที่โรงพยาบาล

     และปัญหาต่างๆของนวลฉวีก็กลายหายไปในเย็นวันที่ 10 กันยายน 2502 นวลฉวีหายตัวไปอย่างลึกลับ เพื่อนที่นวลฉวีนัดไว้ได้ไปถามยามที่โรงพยาบาลยาสูบ ซึ่งยามก็บอกว่าเธอแต่งตัวออกไปแล้ว

     วันที่ 12 กันยายน 2502 นายจำลอง จิรัตฐิตกุล นั่งเรื่อไปทำงานก็เจอศพ!!!!! จึงแจ้งตำรวจมาดู สภาพศพใส่เสื้อสีฟ้าอ่อน กระโปรงสีดำ โดยที่มือมีแหวนทองเขียนนามสกุล "รามเดชะ" ซึ่งเป็นสกุลเดิมของหมออธิป ตำรวจชันสูตรแล้วสรุปว่าตายเพราะโดนแทง3แผลจนเลือดตกใน ตำรวจก็พอเดาคนร้ายได้ไม่ยากเพราะนวลฉวีไม่มีศัตรูที่ไหนไกล ตำรวจจึงนำตัวหมออธิปมาสอบสวน ในสมัยนั้นคดีนี้ดังมากตำรวจชั้นผู้ใหญ่จึงมาร่วมสอบจำนวนมาก ซึ่งจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัตต์ที่เป็นทั้งหัวหน้าคณะปฎิวัติ นายกรัฐมนตรีและอธิบดีกรมตำรวจ ก็เข้ามาสอบสวนด้วยไม่นานตำรวจก็สามารถจับได้ยกแก๊งโดยมี
     นายชูยศและนางสุขสม ตัวประสานแผนการ
     นายมงคล เรื่อเรืองรัตน์ สัปเหร่อผู้ลงมือสังหาร
     นายชูเกียรติ ผู้ช่วยฆ่า 
     นายยง ยิ้มกมล และ นายเยี่ยม ผู้ต้องสงสัย


ชุดที่พบตอนนวลฉวีเสียชีวิตแล้ว ถูกเก็บไว้ที่โรงพยาบาลศิริราช


     โดยจากหลักฐานและพยานที่รวบรวมแล้วในการฆ่า นวลฉวีมีการกระทำคือ

  •      หมออธิปให้นายชูยศและนางสมสุข ให้หาคนที่มาลงมือฆ่า
  •      นายยงเป็นผู้รับผิดชอบหาคนลงมือ ให้กับนายชูยศและนางลมสุขอีกที โดยได้รับค่าจ้าง                10,000 บาท
  •      หมออธิปล่อลวงนวลฉวีไปที่บ้านของของนายชูยศจากนั้นวางยาสลบ
  •      นายยงลงมือข่มขืนก่อนลงลมือฆ่าในระหว่างที่นวลฉวีสลบ
  •      นายมงคลลงมือแทงนวลฉวีไป3ครั้งตอนแทงได้ยินเสียงร้องออกตลอด  เสร็จแล้วทำความ            สะอาดบริเวณที่ลงมือแทง
  •      จากนั้นช่วยกันแบกศพเดินไปขึ้นรถและเอาไปทิ้งที่สะพาน นนทบุรี หรือที่เรียกกันว่า สะพานนวลฉวี


อ้างอิง: http://khlonglan.kamphaengphet.police.go.th/police98.html,https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%A5%E0%B8%89%E0%B8%A7%E0%B8%B5
         



ความคิดเห็น